Αφήστε το Σύστημα να Καταρρεύσει…

Αφήστε το σύστημα να καταρρεύσει!
Αυτό προτείνει η Saskia Sassen, καθηγήτρια στο London School of Economics, σε συνέντευξή της στην Καθημερινή.

Μερικά ενδιαφέροντα απόσπάσματα:

«Μπορεί κυβερνήσεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ να έδωσαν χρήματα για να βγούμε από την ύφεση, όμως το σχέδιο δράσης τους δεν ήταν σε εθνικό επίπεδο. Δεν προσπάθησαν να σώσουν τον πολίτη που δεν έχει λεφτά να πληρώσει το στεγαστικό του δάνειο αλλά έδωσαν ρευστό στην παγκόσμια οικονομική χοάνη. Δεν ήμουν ποτέ υπέρ της διάσωσης του παρόντος οικονομικού συστήματος. Νομίζω ότι έπρεπε να το αφήσουμε να καταρρεύσει τελείως αντί να κάνουμε τονωτικές ενέσεις. Οπωσδήποτε, το κόστος θα ήταν τεράστιο αλλά θα είχαμε καλύτερο μέλλον. Είναι άλλο να επενδύσεις σε ένα τραπεζικό σύστημα που πράγματι διαχειρίζεται υπάρχον χρήμα και άλλο να προσπαθείς να ξελασπώσεις ένα σύστημα που στηρίζεται σε εικονικές συναλλαγές αλλά πραγματικές απώλειες…

…Ουδέποτε οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί ενδιαφέρθηκαν να βοηθήσουν τους οικονομικά ασθενέστερους να αποκτήσουν σπίτι. Αντιθέτως, ήθελαν να βάλουν στο χέρι τις οικονομίες τους, για να τις επενδύσουν. Σήμερα, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε καταθέσεις ούτε σπίτι. Δεν θα πω ότι ήταν οργανωμένο σχέδιο, ήταν όμως αναμενόμενο, αν σκεφτεί κανείς πώς δρα αυτό το οικονομικό σύστημα. Νομίζω ότι φτάσαμε σε αυτό το σημείο έπειτα από μια σειρά μικρότερης κλίμακας προειδοποιήσεις που μαρτυρούσαν όμως την αδηφάγο διάθεση της αγοράς. Πριν έρθει ο κλυδωνισμός, είχαμε ζήσει ένα είδος αποδημοκρατικοποίησης, είχαμε απεμπολήσει ως πολίτες πολλά δικαιώματα.

…Η κρίση δεν με καταθλίβει. Άν την εστιάσουμε σε προσωπικό επίπεδο, λ.χ. για κάποιον συνταξιούχο που έχει χάσει όλα του τα λεφτά, ναι, είναι ένα δράμα. Ομως, το μάθημα που πήραμε πρέπει να το δούμε σε συλλογικό επίπεδο· τότε μόνο θα κατανοήσουμε τις συστημικές συνθήκες που μας οδήγησαν εκεί και θα μπορέσουμε να τις διορθώσουμε. Πρέπει να επιστρέψουμε στην πολιτική οικονομία, να αποσυνδέσουμε δηλαδή την οικονομία από τις χρηματοοικονομικές τεχνικές. Θα σας δώσω ενα παράδειγμα γιατί είναι λάθος να βάζουμε σε όλες τις χώρες έναν κοινό παρονομαστή ύφεσης. Στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, οι άνθρωποι δεν χάνουν τα σπίτια τους από την κρίση, διότι δεν εμπιστεύονται τις τράπεζες και τα αγόραζαν με ρευστό. Και στην Αθήνα, ο απόηχος της κρίσης μπορεί να είναι πιο ασθενικός.»

Ευχαριστώ, Σύλα!

Πλανήτης Google

Randall Stross: Planet Google

Η Google, χωρίς αμφιβολία, είναι η πιο φιλόδοξη εταιρία παγκοσμίως. Ο σκοπός της ξεκάθαρα διατυπωμένος: «Να οργανώσει κάθε πληροφορία και να την κάνει προσπελάσιμη και αξιοποιήσιμη από τον καθένα». Τι διαβάζεις; Τι μουσική ακούς; Τι ταινίες παρακολουθείς; Με ποιους συνεργάζεσαι; Ποιοι είναι οι φίλοι σου; Πού πέρασες τις διακοπές σου; – σου προσφέρουμε χώρο να ανεβάσεις τις φωτογραφίες σου. Πού μένεις; – βάλε POI (Point Of Interest) στο χάρτη μας. Έχεις και κάτι άλλο δώσεις;  Ο Γκούγκλης – που λέει κι ο φίλος μου, ο Σωτήρης – θέλει να το ξέρει. Για κάποιους αυτό είναι ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, πρόοδος και διευκόλυνση στην καθημερινή ζωή. Για κάποιους άλλους είναι παραβίαση της προσωπικής ζωής και της ιδιωτικότητας, δεν θα υπάρχουν πια μοναχοπαίδια και πρωτότοκα παιδιά… όλοι πλέον θα έχουμε έναν τουλάχιστο Μεγάλο Αδελφό.

Ο Randall Ross, δημοσιογράφος της εφημερίδας New York Times αναλύει την πορεία της Google προς την επίτευξη των στόχων της στο βιβλίο του

Planet Google: One Company’s Audacious Plan to Organize Everything We Know
Free Press/288 pages/$26

Περιεχόμενα

Introduction

1. Open and Closed
2. Unlimited Capacity
3. The Algorithm
4. Moon Shot
5. GooTube
6. Small World, After All
7. A Personal Matter
8. Algorithm, Meet Humanity

Conclusion
Notes
Acknowledgments
Index